Położone w Paryżu, we Francji, Centrum Pompidou jest najnowszym dodatkiem do muzeów i oferty kulturalnej miasta. Z pomocą artysty Renzo Piano i architekta Richarda Rogersa, muzeum zostało całkowicie przeprojektowane, aby zapewnić odwiedzającym nowe, bardziej współczesne i zachęcające doświadczenie. Obecnie możliwe jest odkrywanie dzieł muzeum w sposób bardziej intymny, co pozwala odwiedzającym doświadczyć muzeum w nowy i osobisty sposób.
Renzo Piano
Pomimo tego, że Renzo Piano nie był wówczas nazwiskiem domowym, wywarł niezwykły wpływ na świat architektury. Zaprojektował wiele muzeów i hoteli, a teraz świętuje swój płodny dorobek na nowej wystawie Royal Academy.
Renzo Piano i Richard Rogers wygrali konkurs na projekt Centrum Pompidou w 1971 roku. Zostali wybrani przez wpływowe jury, w skład którego wchodzili Oscar Niemeyer, Philip Johnson i Jean Prouve.
Centrum Pompidou jest jednym z najsłynniejszych projektów lat 70. Był to budynek rewolucyjny, przekraczający granice budownictwa, inżynierii i technologii. Został zaprojektowany w celu stworzenia demokratycznej przestrzeni dla swobodnej ekspresji.
Centrum Pompidou jest również główną inspiracją dla wielu innych centrów kultury. Zintegrowało ono w swoim projekcie architekturę high-tech, w tym zaawansowane technologicznie systemy komputerowe, akustykę i oświetlenie. Usługi budowlane zostały przeniesione na zewnątrz, dzięki czemu budynek jest elastyczny i możliwy do adaptacji.
Centrum Pompidou jest kamieniem milowym w historii nowoczesnej architektury, a innowacyjny projekt Renzo Piano stał się jednym z najbardziej popularnych i wpływowych w historii. W budynku mieści się Musee National d’Art Moderne, największe w Europie muzeum sztuki nowoczesnej, a także IRCAM, eksperymentalna sala koncertowa.
Centre Pompidou ma jaskrawe kolory na zewnątrz. Posiada innowacyjną stolarkę, w tym drewno klejone tworzące sześciokątną siatkę. Wszystkie kanały grzewcze i klimatyzacyjne znajdują się na zewnątrz budynku.
Budynek jest strukturą antymonumentalną, zaprojektowaną w celu stworzenia przestrzeni demokratycznej. Jego fasada wykonana jest z formowanej sześciokątnej siatki, przypominającej chiński kapelusz.
Renzo Piano jest jednym z najbardziej znanych architektów na świecie, a jego projekty można było zobaczyć w wielu miastach na całym świecie. Zaprojektował hotele i lotniska, a także wiele muzeów. Jego architektura jest unikalnym połączeniem rzemiosła i zaawansowanej technologii.
Renzo Piano i Richard Rogers pozostają bliskimi przyjaciółmi. Kontynuowali współpracę przy innych projektach, w tym Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku i Menil Collection w Houston.
Richard Rogers
Opisywany jako spadkobierca rewolucji technologicznej, Richard Rogers zmienił oblicze współczesnych miast. Jego prace obejmowały serię budynków typu big-statement. Prace Rogersa charakteryzują się również lekkimi strukturami i prefabrykowanymi materiałami. Był również odpowiedzialny za Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu oraz międzynarodowe terminale lotnicze w Londynie i Madrycie.
Rogers urodził się we Florencji, we Włoszech, w 1933 roku. Jego rodzina uciekła przed reżimem Mussoliniego w 1938 roku i przeniosła się do Anglii, gdzie Rogers zapisał się do Architectural Association School of Architecture w Londynie. Rogers ukończył później studia magisterskie w Yale School of Architecture. Po szkole wstąpił do armii brytyjskiej. Przez dwa lata pracował w Trieście we Włoszech. Rogers studiował również architekturę w USA, kończąc studia magisterskie na Uniwersytecie Yale w Connecticut.
Rogers jest członkiem brytyjskiego ruchu architektury high-tech. Był jednym z architektów, którzy zaprojektowali Three World Trade Center w Nowym Jorku i Lloyd’s Building w Londynie. Pracował również z Renzo Piano nad Centrum Pompidou w Paryżu.
Firma Rogersa, Rogers Stirk Harbour + Partners, zrealizowała wiele znaczących projektów. Miała też kilka dobrze nagłośnionych sporów. Wzięła także polityczny ostrzał za Millennium Dome. Obecnie Rogers jest dożywotnim rówieśnikiem. W Izbie Lordów zasiadł w 2005 roku. Rogers służył również jako doradca Tony’ego Blaira i Borisa Johnsona. Rogers zrezygnował jednak z funkcji doradcy Johnsona, podobno rozczarowany brakiem działań w sprawie planów przestrzeni publicznej w Londynie. Podobno oskarżył Johnsona o utrudnianie prób projektowania przestrzeni publicznych w stolicy.
Richard Rogers został doceniony wieloma nagrodami za swoją pracę. W 2007 roku zdobył nagrodę Pritzkera, a w 1991 roku został pasowany na rycerza. Otrzymał również nagrodę Japan Art Association’s Praemium Imperiale za architekturę w 2000 roku. Został również odznaczony Złotym Medalem Królewskim. Rogers brał także udział w epokowym pokazie Royal Academy w 1986 roku. Jest również członkiem Orderu Companions of Honour.
Rogersa przeżywa jego żona Lady Ruth oraz czterech synów i 13 wnuków.
Georges Pompidou
Zaprojektowane przez włosko-brytyjskiego architekta Richarda Rogersa i szwajcarskiego architekta Jeana Tinguely’ego, Centrum Pompidou w Paryżu zostało pomyślane jako budynek anty-monumentalny i miało rzucić wyzwanie konwencjonalnej architekturze muzeów. Zamiast instytucjonalnego wyglądu, zewnętrzna część budynku to seria kolorowych kanałów i ram, a jego wnętrze miało być otwarte i pozbawione ścian.
Oprócz Narodowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, które jest najczęściej odwiedzaną galerią na świecie, w Centrum Pompidou znajduje się również Instytut Badań i Koordynacji Akustyki i Muzyki, biblioteka oraz Instytut Badań i Koordynacji Wzornictwa Przemysłowego. Znajduje się tu również teatr i kino.
Centrum Pompidou jest trzecią najczęściej odwiedzaną atrakcją Paryża po Luwrze i Wieży Eiffla. Jest świadectwem sukcesu jego architektury, która wpłynęła na wiele innych centrów kultury. Jako pomnik nowoczesności jest jednym z najważniejszych pojedynczych budynków w historii świata. Jest również doskonałym przykładem zdemokratyzowanego projektowania.
Zwycięski zespół składał się z trzech młodych architektów z Włoch i Wielkiej Brytanii. Ideą projektu było stworzenie przestrzeni, która zachęcałaby do dialogu i swobodnej ekspresji. Zwycięski zespół zdecydował się na wybudowanie wnętrz muzeum na zewnątrz, co oznacza, że instalacja elektryczna, hydrauliczna i inne systemy mechaniczne mogły być zainstalowane tam, a nie wewnątrz.
Projekt podkreślał również ideę centrum kultury jako maszyny. Podłogi centrum były podparte „gerberami” przymocowanymi do głównej konstrukcji stalowej. Dzięki temu wnętrze mogło być rekonfigurowane w celu umieszczenia w nim nowych eksponatów.
Oprócz stałej kolekcji obrazów, rzeźb i rysunków, muzeum prezentuje wystawy czasowe. Wśród nich są prace Pabla Picassa, Salvadora Dali i Wassily’ego Kandinsky’ego. W budynku znajduje się również kino i księgarnia.
Podczas gdy wiele części budynku jest nadal użytkowanych, szereg komponentów kończy swój okres użytkowania. Na przykład, windy w budynku, drzwi do wind i schody ruchome nie były już używane.
Kanal-Centre Pompidou
Położone w Beaubourg, na przedmieściach Paryża, Centrum Pompidou jest jednym z najważniejszych muzeów sztuki nowoczesnej we Francji. Jest częścią Narodowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej, kolekcji sztuki współczesnej. Centrum mieści również centrum sztuki dla dzieci, centrum badań audiowizualnych (IRCAM) oraz bibliotekę referencyjną. Muzeum jest również siedzibą francuskiej narodowej kolekcji sztuki współczesnej.
W marcu 2018 roku Centre Pompidou ogłosiło plany ekspansji do Brukseli w Belgii. Pierwsza część projektu będzie obejmować oddział w dzielnicy Molenbeek, gdzie siedem osób zostało aresztowanych po atakach terrorystycznych w Paryżu.
Projekt budynku został zainspirowany pracami architektów z początku XX wieku. Przypomina postindustrialne ruiny, ale jego skala jest nienaruszona. Zygzakowatą fasadę przebijają zewnętrzne schody ruchome. Wnętrza wyłożone są betonową podłogą w kratkę. Znajdują się tu również liczne odniesienia do sztuki przemysłowej.
Został zaprojektowany tak, aby zapewnić zwiedzającym wciągające doświadczenie. Na pierwszym i szóstym piętrze zorganizowano kilka dużych wystaw. Na wyższych piętrach dostępny jest zamaszysty widok na Paryż.
Wydarzenia w centrum obejmują pokazy filmów, debaty, konferencje oraz przedstawienia muzyczne i teatralne. Organizuje również sympozja i warsztaty dla szkół. Centrum Pompidou posiada również kolekcję filmów, mediów cyfrowych i wideo.
W Kanale organizowane są również trzy spektakle: „Sheet Steel”, „L’enfer, un petit début” oraz „Make Your Own Sunshine”. „Make Your Own Sunshine” to rzeźby Jose Davili, natomiast „Sheet Steel” umieszcza prace Nicholasa Schoffera i Alexandra Caldera.
Jest też kilka przestrzeni publicznych, które będą poświęcone kulturze. Głównym fundatorem jest region Bruksela-Stolica, który jest odpowiedzialny za projekt. Oczekuje się, że po ukończeniu w 2023 roku będzie kosztował 150 milionów dolarów. Będzie to pierwsze narodowe muzeum sztuki współczesnej w Belgii.
Centrum Pompidou zostało zaprojektowane przez Richarda Rogersa i Renzo Piano. Zostało otwarte w 1977 roku przez prezydenta Francji Valery’ego Giscard d’Estaing. Budowa budynku kosztowała 5,8 mln euro.